ontvoerd uit het ziekenhuis

Nikkie zat nog steeds in een zwarte zak ze hoorde een paar wazige stemmen en werd langzaam wakker de zuster had blijkbaar niet zoveel slaapmiddel in haar drinken gedaan.
Ze spartelde flink tegen en even later werd ze weggegooid.
"zo wat is die zwaar." hoorde ze de zuster zeggen.
Haar stiefvader Steven mompelde even en pakte de zak weer op om haar naar de zolder te slepen van een huisje.
Helemaal boven aangekomen haalde hij haar uit de plasticzak en gooide haar op een bed met roestige dingen.
"Zo meis denk je te kunnen vluchten?
Ik zou nog wel eventjes van je willen genieten meis voordat ik je dood." zei hij en een bulderende lach volgde.
"Nee." piepte Nikkie en keek Steven vuil aan.
"Nee." riep ze daarna woest uit en probeerde hem te trappen met de voet die nog steeds niet vast zat.

Ineens verscheen Zelman achter de man. ''dus jij denkt mijn zusje even te kunnen ontvoeren? sorry maar dat laat ik niet toe'' fluisterde Zelman in de man zijn oor.
Zelman verscheen ineens voor de man en zijn ogen begonnen te gloeien. Zelman hielp Nikkie overreind en liep een stukje naar achteren.
Opeens verscheen er een vlam die op de man af vloog.
Zelman stuurde die met zijn ogen.

"Hij is het." zei ze zacht ze was het net even vergeten, maar nu wist ze het weer hij was het die haar dit aan heeft gedaan dit alles.
"Ik vermoord je." riep ze woest en greep achter zich naar iets wat iemand kon vermoorden.
Ze vond iets, maar net op dat moment kwam de zuster eraan en drukte bij Zelman op een plekje waar je flauw door viel en Nikkie pakte ze ruw beet.
"ik heb har." zei ze en keek naar de man die woest werd.
"Ik had die jongen af willen maken of erger zelfs." zei hij en grinnikte.
"Ik had een spelletje met hen willen spelen." zei hij even later.
"Nou ja dan doe ik het met haar en met jouw zustertje." zij hij en pakte haar aan de achterkant lief vast.
"Ik dacht dat jij met mamma ging of wil je haar kind dit ook aan doen." bromde ze en keek woest om.

Zelman viel tegen de grond. Na een tijdje werdt hij weer wakker. Hij verdween en verscheen achter de man.
''zo snel ben je nou ook weer niet van mij af'' zei Zelman. Zijn ogen begonnen te gloeien.
Er verscheen overal vuur. Zelman duwde de zuster en de man bij Nikkie vandaan.
Zelman tilde Nikkie op en liep naar achteren.
Het vuur begon wild om de man en de zuster heen te cirkelen. Ze konden nu onmogelijk nog ontsnappen.

Nikkie werd opgetild door Zelman en werd naar beneden gebracht.
Beneden keek ze slap om zich heen.
Ze liet haar armen slap naar beneden vallen en haar hoofd ook.
"Slapen." zei ze zachtjes en merkte dat ze op de grond werd gelegd daar viel ze langzaam in slaap.

Zelman keek even naar Nikkie en daarna weer naar de man.
'' this is the end..'' zei Zelman kort en snoof. Het vuur ging dichter naar de man.
De man keek ineens angstig naar het vuur en naar Zelman. ''wat of wie ben jij?'' vroeg hij verbaasd.
Zelman grijnsde vals. ''Ik denk niet dat je dat wilt weten en je zult het niet eens meer te weten komen, zeg maar gedag tegen je leven'' zei Zelman.
Het vuur ging nog dichter op de man. De kleren van de man vlogen in de brand en de zuster begon te gillen.
Zelman rolde met zijn ogen en stuurde het vuur ook dichter naar haar toe.
Haar kleren vlogen ook in de brand en de zuster viel flauw.
''dit is jullie fout, als jullie dit niet bij mijn zusje hadden gedaan was dit ook niet gebeurd maar nu zullie jullie voelen wat mijn woede is'' zei Zelman kwaad.
De man zwaaide wild rond maar het vuur kon niet weg gaan. Zelman liet het vuur rond om hun heen tollen.

Nikkie werd even later wakker de roestige plekken die nog steeds op haar enkels en polsen zaten van de dagen lang aan die dingen vast zaten (dan bedoel ik toen ze nog bij haar moeder woonde dus niet van net) ginggen langzaam open en er stroomde wat bloed uit.
"Ziekenhuis?" vroeg ze zacht ze dacht dat ze er al was maar neit dus ze hoorde de zuster en de man nog gillen eindelijk ze was van hen af.

Zelman liet het vuur verdweinen en het enige wat nog over was van de zuster en de man was een hoopje as.
Zelman snoof en keek daarna naar Nikkie. Hij tilde haar weer op.
''kom we gaan hier weg'' zei hij en keek glimlachend naar haar.

"ja." zei ze zachtjes en sloot haar ogen ze was uitgeput ze wist dat het door het slaapmiddeltje in haar drinken kwam en te veel pillen in een keertje.
Ze vertrouwde die zuster ook niet.