een herinering

Yuuki verschijnselde bij het strand en de zee, ze zoute zee lucht bracht allemaal herineringen met zich mee.
Ze slenterde over het strand en door de duinen, er liep een eenzame traan over haar wang.
Waarom had ze toen zoveel pijn gevoeld?
Ze was een mens verloren waar ze van hield, waarom had haar dat zo zwaar gevallen?
Zachtjes begon ze een lied te
zingen.

Bella liep wat rond opeens zag ze een meisje zitten.
Zelf ging ze wat verder van het meisje zitten.Ze wou haar hier misschien niet.

Nikkie kwam langzaam aangelopen ze keek even om zich heen tot ze twee meisjes zag.
Een die een beetje aan het slenteren was en de ander die naar het slenterende meisje keek.
Langzaam en voorzichtig liep ze op het slenterende meisje af "Hoi wat is er?" vroeg ze lief en keek het aan.

Yuuki keek naar de deinende zee, ze hoorde vage geluiden om zich heen ze had gemerkt dat er twee mensen op het strand waren gekomen.
Ze keek met een lege blik naar Nikkie die naar haar toe was gekomen 'niks hoor, gewoon een pijnlijke herinering.' zei ze zacht.

Bella liep naar beiden mensen .

"Een nare herrrinering is nooit leuk je moet proberen het uit je te laten vliegen." zei ze plechtig en liep weg.
Ergens verderop was een huisje waar in de achtertuin bakken papieren zaten.
Ze pakte er zes eentje om de herrinering op te schrijven en de ander om een bootje van te vouwen.
"Laat ze wegvaren." Riep ze naar haar toen ze terug rende.
"Kom dan gaan we even naar een rieviertje."
snel rende ze naar het dichtsbijzijnde riviertje en legde daar drie bootjes neer en drie lege blaadjes.
Ze pakte een veertje en keek om zich heen tot ze merkte dat er bij het huisje ook potloden waren.
"Kom dan." Riep ze toen ze weer bij het riviertje kwam.
Ze schreef haar herrinering op die van haar broer en zij zelf dat hij een vampier was en zij niet en over al haar herrineringen maar dan in het kort.
"Schrijf op het blaadje je herrineringen en doe ze in het boodje en hou het vast." zei ze tegen de twee.

Yuuki keek Nikkie raar na en keek Bella even aan zonder iets te zeggen.
Nikkie kwam even later terug met papier en potloden, ze keek naar het papier, wat waren mensen toch soms rare wezens dacht Yuuki bij zichzelf.
Vampieren konden hun herineringen niet laten weg varen dat was niet zo gemakkelijk jammer genoeg.
Yuuki liep naar de duinen en keek naar Nikkie die bij een riviertje zat, Nikkie bedoelde het goed en Yuuki vond dat lief van haar.

Bella ging aan het strand zitten.
Ze begon te zingen.

https://www.youtube.com/watch?v=oR6lBDsQ284

"Nou komen jullie nog?" Riep ze naar de twee mensen die ze niet kende.
Ze was bang dat ze zelf ooit ook een vampier zou worden.
Diep dacht ze na en vouwde het papiertje op om het later in het bootje te leggen en het in de rivier te leggen zodat het viguurlijk en letterlijk weg zou varen.
"Doe hetzelfde als ik het helpt echt of zijn jullie nou ja een vampier?" zei ze zacht ze wist niet of er meerdere vampieren waren en niet alleen haar broer.
ze deed het papiertje in het bootje en liet het wegvaren.

Yuuki keek naar Nikkie en zei droog 'hoe raad je het zo?'
Voorzichtig ging ze languit in het zand liggen, er vloog een zeemeeuw over ze hoorde hem krassen.
Opeens was het geluid weg, Yuuki hoorde vleugelslagen achterzich, ze zag Pan aan komen vliegen met de meeuw triomfantelijk in zijn bek.
Ze grinnekte zacht en keek naar Pan die de meeuw naar binnen slokte.
'jij was ook lang weg.' zei ze tegen hem.

Nikkie keek droog naar Yuuki ze had zo'n antwoord al wel verwacht.
"O gewoon omdat mijn broer ook een vampier is." zei ze en keek haar droog aan.
Ze hoorde allemaal geluiden en zag toen een draakje langs vliegen ze hoorde Yuuki wat zeggen en daarna grinniken.
"Is het jouw beestje.
Nou hoe kan het ook anders." riep ze terwijl ze terug liep naar Yuuki en Bella.
"Hoe heet je?" Ze keek vragend naar Yuuki en wachte op een antwoord.

Yuuki keek grijnsend naar Nikkie en zei 'ja dat is mijn draak ja.'
Oh dus Nikkie had een broer wat gezellig, hmm wel vreemd dat Nikkie nog niet was veranderd door haar broer.
'ik ben Yuuki.' zei ze.
'en wie ben jij eigenlijk?'

"Nikkie aangenaam." zei ze zacht en wist dat Yuuki iets van plan was met haar te doen wat haar broer blijkbaar niet wou doen.
Ze zuchte dat bootje had niet gewerkt ze dacht nog steeds aan vroeger ze had gelogen tegen haar broer hoe kon ze eigenlijk.
Ze keek even naar haar arm je kon een licht heel licht blauwe plek zien die al weken oud was en al bijna weg was.
Ze zuchte haar stiefvader had haar dit aangedaan ze had heel vaak geprobeerd het tegen haar moeder te zeggen, maar die hielp hem toen ze het zat was dat zij erover door ging dat haar stiefvader haar sloeg en nare dingen met haar deed.
Ze wist dat ze ooit haar shirt had uit moeten doen voor hem zodat hij met een zweep kon slaan die hij altijd in het geheim bij zich had.
Er rolde een klein onzichtbaar traantje over haar wang.
Snel veegde ze hem weg en ging liggen kijkend naar de mooie witte wolken ze vond het raar dat Yuuki tegen de zon kon.

Yuuki merkte dat Nikkie pijn had aan iets wat er gebeurd was in het verleden, ze zag ook een oude blauwe plek op haar arm.
De persoon die dat heeft gedaan was sterker geweest dan Nikkie.
'gaat het?' vroeg Yuuki bezorgd.
Ze was niet van plan om Nikkie te veranderen dit meisje had volgens mij al genoeg mee gemaakt.

"Ja." zei ze zacht en gelogen ze probeerde de tranen te verbergen en te laten verdwijnen het lukte alleen niet ze moest het aan iemand kwijt in iedergeval niet aan haar broer dat zou te veel voor hem zijn nu.
"Nou nee het gaat niet echt." zei ze zacht en draaide zich om ze probeerde te zeggen wat ze meegemaakt had het lukte alleen niet.
Opeens voelde ze de zweepslagen op haar rug branden het deed toen erg pijn en nu weer ze had er altijd last van die man die deed het vaker altijd als ze voor haar mening op kwam nooit mocht ze iets zeggen anders werd ze naar de kelder gebracht waar je haar geschreeuw niet kon horen.
Ze dacht aan die ene keer dat hij zelfs verder met haar was gegaan veel verder wat hij eigenlijk met haar moeder had moeten doen.
Er zat iets van hem in haar buik dat wist ze ze voelde het.
Ze had hem altijd bij zich ze wou het alleen niet.
Hij had haar bij zich gehouden en probeerde haar bij hem te houden zodat het kleine dingetje in haar buik er niet uitgehaald kon worden dat ze te laat zou zijn voor dat.
En het was hem gelukt.

Yuuki sloeg een arm om Nikkie's schouder en maakte zachte susende geluiden 'rustig maar het komt wel goed.' zei ze.
Opeens zag Yuuki een herinnering van Nikkie die werd mishandeld door een man, haar ogen schoten open ze keek Nikkie geschrokken aan.
'wie was die man in je herinnering?' stamelde ze.
Ze was vroeger vaak geslagen door haar vader als ze geen zin had om andere wezens te bijten, Yuuki was blij dat ze sterker was geworden dan haar vader en hem uiteindelijk toch de baas kon worden.

Bella liep naar het tweetal maar zei niks.
Ze moest nog uitvinden waar zus was. haar

Nikkie keek raar naar Yuuki "Hoe bedoel je?" zei ze zachtjes ze wist niet wat ze bedoelde langzaam keek ze naar de grond.
"Hij hij..." verder kwam ze niet ze wou het niet.
Nee ze durfde niet hij had blijkbaar ook haar moeder gedood toen haar moeder boos was op haar stiefvader dat hij haar weghad gejaagd ze snikte.
"Mijn stief." zei ze zacht ze keek Yuuki aan en durfde het niet te zeggen.
"Hij is mijn stiefvader." zei ze daarna stotterend en barste in tranen uit ze hield haar armen voor haar hoofd alles kwam weer terug hoe hij met haar om ging en die ene keer dat hij te ver ging en haar moeder het wel kon horen.
En zij schrok en dat haar vader haar overhaalde en zij dat Nikkie het zelf wou voelen.
Hij had in haar oor gefluisterd dat ze mee moest spelen anders zou haar moeder dood gaan.
En uiteindelijk had hij aan haar moeder voorgesteld het voor te doen zodat zij het wist hoe het moest en hij zelf dubbel kon genieten.
Ze snikte en keek naar yuuki ze hoopte dat zij dit niet ook had gezien het was gewoon gruwelijk om het aan te zien.
Als ze het namelijk niet deed zoals hij het wou zou hij haar zoveel zweepslagen geven als zij het fout had gedaan en anders klappen in haar gezicht.
Maar dat natuurlijk alleen als haar moeder weg was en dat was al meteen ze wou niet aanzien hoe hij het met haar deed ze kon dat gewoon niet.
Geschrokken keek ze naar Yuuki die haar nog steeds vast had en het blijkbaar ook allemaal had gezien.
Snel trok ze zich los en bleef een eindje bij Yuuki en die andere vandaan zitten.
Altijd droomde ze over die gruwelijke dingen nooit kon ze het weg laten varen ook niet letterlijk.

Yuuki voelde dat ze kwaad werd, hoe kon iemand dat een meisje aan doen?
Voorzichtig liep ze een beetje dichter naar Nikkie toe en zei 'ik weet hoe dat voelt. Om door je eigen familie verraden te worden.'
Ze wilde dat ze Nikkie's verdriet en pijn kon weg nemen.
Yuuki zag haar eigen vader weer, hij had haar vaak zo hard in haar gezicht geslagen dat ze letterlijk een rode plek had en er bloed uit de wond kwam.
Snel schudde ze die herinering weg.

"Als je denkt dat ik boos ben om je weg te duwen dat is dan niet waar ik wil gewoon niet dat jij die herrinering ziet het is voor je eigen veiligheid.
Telkens als ik het zie walg ik er van en het was toen ik net ongesteld was." zei ze zacht.
Ze durfde er eigenlijk niet over te praten, maar ze bedacht dat het vast wel zou helpen.
"Ik fluisterde 's avonds in mamma's oor dat ik ongesteld was zij natuurlijk super blij en ik hoopte dat mijn stiefvader het niet had gehoord.
Maar dat was dus wel zo hij had me wel gehoord of mams had het tegen hem gezegd.
Hij nam me naar beneden ik wist al waarom hij zij alleen niks.
Ik dacht dat het kwam omdat ik weer is mijn eigen mening had gezegd aan tafel over van alles ik ratelde toen maar door.
Toen we beneden waren zag hem naar een andere kamer toelopen dan dat wij meestal gaan die was ook zo gemaakt dat je geen geluid kon horen aan de buitenkant.
Hij beveelde me dat ik moest gaan staan in het midden van de kamer.
Ik wist dat dit de kamer was waar mijn moeder en hij altijd dingen deden om kinderen te krijgen." ze glimlachte even om haar uitleg van het je weet wel gedoe.
"Ik bleef eigenwijs aan de buitenkant van de kamer staan en hij vond dat niet zo leuk en sleurde me naar binnen en gooide me gewoon op het half natte bed die ze blijkbaar nooit verschoonde het was gewoon zo goor.
Hij verscheurde mijn kleren en zij dat hij voor zou doen hoe je HET zou moeten doen ik spartelde erg tegen en schopte hem.
Hij had natuurlijk weer een plannetje daarvoor bedacht en maakte me vast aan het bed zodat hij gewoon verder kon gaan.
Eerst deed hij kleine dingen en later ging hij verder en verder totdat hij wist dat het genoeg was, maar natuurlijk niet voor hem hij wou meer.
Ik schreeuwde zo hard van de pijn en verdriet dat mamma het had gehoord en die kwam ongerust naar beneden stormen.
Ze trok de deur open en schrok toen hij zag wat hij met mij deed tot hij met een smoes kwam en zei dat ik het juist wou dat ik wou voelen hoe HET voelde.
Ik wou naar mamma roepen dat het een smoes was en ik deed het maar hij liep snel terug en fluisterde in mijn oor dat als ik niet mee zou spelen hij mij en mijn moeder zou doden.
Ik luisterde maar en speelde mee en knikte kort van ja mijn moeder begreep dat ik het niet toe wou geven en ze vond het zelf ook maar een rare manier maar ik was toen ook heel raar dus ze geloofde het wel.
Hij zij tegen haar dat het goed was om het voor te doen en deed het dus bij haar voor op de natte bank en daarna op het bed.
Hij maakte mij toen zij HET op het bet zouden gaan doen vast aan de bank zodat ik niet weg zou lopen van de angst ik moest zien hoe zij HET deden zodat hij daarna kon genieten van meer, maar dan met mij.
Ik bleef tegen spartelen en uiteindelijk ging mijn moeder weg met een blij gezicht en was alles vergeten.
Hij maakte me los en gooide me speels op het bed hij was klaar voor meer en hij maakte me daarna maar weer vast.
Hij ging verder en verder groffer en pijnlijker mijn hart was gebroken ik kon het niet meer.
Tot hij mij vertelden wat ik moest doen ik deed het ik was zo slap ik kon niet anders.
Ik deed het duizende keren fout en hij gaf me dus duizende keren een zweepslag of een klap in mijn gezicht.
Ik bleef uiteindelijk weer tegenspartelen toen hij de manier waarop je kinderen zou maken wou doen.
Hij had een slaapmiddeltje bij zich zodat ik zou slapen en hij gaf het me ik viel toen in slaap en hij ging verder met mijn lichaam ik was pas twaalf toen hij dat deed hoe kon hij?" woede sprong op in haar ogen.
"Hij wou blijkbaar dat ik zwanger zou worden want een paar weken later moest ik een zwangerschaps test doen die dus niet gelukt was.
Hij bleef proberen en proberen maar mijn lichaam kon het blijkbaar nog niet aan.
Ieder jaar weer en telkens kwam hij met een smoesje als mijn moeder eraan kwam.
Uiteindelijk had hij blijkbaar geen smoesjes meer en deed iedere avond slaapmiddel in mijn eten zodat ik snel zou slapen natuurlijk was het een speciaal middeltje en zou het pas na twee uur werken en hij kon me dan meenemen naar beneden.
Mijn moeder had een baantje gekregen dus hij kon zijn gang gaan met mij.
Hij kon alles doen met mij net zoals twee weken voordat ik hier kwam.
hij had me mee naar beneden genomen ik was toen weer in slaap gevallen en hij was ervan overtuigd dat het dit keer zou lukken.
Hij had het me vroeg in laten nemen zodat ik middenin het HET doen ik wakker zou worden en er weer is wat van kon leren.
Hij ging verder en uiteindelijk deed hij het op de manier waar je kinderen mee krijgt terwijl ik wakker was.
Want altijd als hij dat wou doen spartelde ik teveel tegen en liet hij me slapen alleen dit keer was ik machteloos ik was nog half slaperig en ik weet het nog goed." ze haalde adem het was een lang stuk.
"En twee weken later moest ik weer een zwangerschaps test doen en daarop kwam uit dat ik zwanger was van hem en die nacht was ik dus gevlucht het was blijkbaar al eerder gelukt en hij had dus blijkbaar al is stiekem een zwangerschaps test met me gedaan waardoor hij wist dat het al gelukt was.
Hij wou alleen nog een keertje van mij genieten hij vond namelijk ook dat mijn moeder het niet kon en hij heeft haar denk ik ook veel mishandeld.
En toen ik weg was gelopen heeft hij blijkbaar mijn moeder vermoord.
En die van Zelman." snikte ze en liet zich neer vallen in Yuuki's armen.

Yuuki had Nikkie haar verhaal laten vertellen, ze had haar woede in de hand gehouden gelukkig.
Haar ogen werden groot toen ze Zelman's naam noemde had Zelman een zusje?!
'je hebt al te veel mee gemaakt iemand van jou leeftijd zou zulke dingen niet mee moeten maken maar hij zal je niks meer aan doen, zolang ik nog leef wat een hele tijd gaat zijn zal hij jou niks meer doen dat beloof ik.
Ze wiegde Nikkie troostend heen en weer.

"Echt waar?" vroeg ze ongeloofwaardig het zou altijd gelogen kunnen zijn en hij zou elk moment aan kunnen stormen om haar mee te nemen en verder te gaan met wat hij van plan was met haar te doen.(kweet erg kromme zin XD)
Ze slikte even en liet zich wiegen door Yuuki die blijkbaar evenoud was als haar alleen kon ze dat niet erg merken.

'tuurlijk meen ik dat.' zei ze met een serieus gezicht.
Als ze die vader ooit in haar handen zou krijgen zou hij wensen dat hij nooit geboren was.
'als hij ook maar een haar van je aanraakt maak ik hem af.' zei ze.

Nikkie keek lief naar Yuuki ze was blij dat ze het had verteld het leek net alsof ze het nu echt heeft weg kunnen laten varen ze moest alleen nog een dingetje doen.
"Wacht." zei ze en deed weer hetzelfde het bootje, het papiertje met de herrinering erop die ze in het bootje legde.
Langzaam liep ze naar Yuuki toe "Ik voel me veel beter nu ik het aan iemand heb verteld zou je willen kijken hoe ik het laatste deel weg laat varen?" vroeg ze plechtig en met een brede glimlach liep ze naar het riviertje toe.

(sorry voor de late reactie kwas aan het eten)

Yuuki glimlachtte naar Nikkie, op een of andere manier verdrong ze haar herinering.
Ze stond op en zei 'ja dat wil ik graag zien.' zei ze.
Ze ging naast Nikkie op de oever zitten en zei 'erover praten is altijd beter dan het opkroppen.'