aantrekkingskracht

Tove liep met half gesloten ogen bij het meer, iets trok haar naar het meer toe alsof ze in de ban was van iets. Zonder dat ze het besefte zakte ze op haar knieen voor de rivier en keerk ernaar, een paar vissen zwommen over. Maar twee vissen waren speciaal, de een was wit en de ander was zwart, terwijl de andere vissen gewoon bruin waren. Ze stak haar hand uit en langzaam liet ze die naar het water toezakken, en vanaf het moment dat ze het water raakte schrok ze op en viel achteruit. Ze ging terug rechtzitten en schudde haar hoofd. Waar ben ik en wat doe ik hier? dacht ze en keek om zich heen. Ze herinnerde zich niet meer wat er in de laatste drie uur gebeurd was en keek even naar de rivier.

Kotarou zat verderop bij de rand van het water. Hij keek naar het water.
Hij pakte een zakje en haalde er korreltjes brood uit. Hij gooide het op het water en vissen zwommen er naar toe.
Ze aten de kleine korreltjes brood op en sommige vissen vochten om een korreltje waardoor er soms eentje omhoog sprong en water in het rond spetterde.
Kotarou grinnikte en zag toen twee vissen. De een was zwart de ander wit.
''Yin en Yang..'' mompelde hij. Hij wist niet dat Tove verderop zat.

Nikkie kwam zo snel ze kon naar het meer toe gerend.
Ze beefde helemaal Xenia lag nog in haar armen.
Ze zad een eindje veder dan Kotarou en Tove.
Ze had nog steeds de kleren van het ziekenhuis aan het zat haar niet echt mooi.
Ze snikte en keek naar Xenia.
"Ik ging te snel weer.
Waarom doe ik dit." zei ze zacht.
Ze merkte dat Xenia het in haar broek had gedaan XD.
Ze had nog wel ergens een doek bij zich die ze om Xenia haar billetjes heen zou kunnen wikkelen.
"Het is al goed meiske." zei ze met rode en betraande ogen.
Wat had ze nou weer uitgespookt.
Het werd al wel tijd dat een vampier haar te pakken zou krijgen, maar het was nog niet gelukt.
Haar broer zou het immers niet doen.
Ze kleede Xenia uit en keek haar vertederd aan ze had geld nodig ze zou gaan bedelen ze had haar studie tenminste niet afgemaakt en ze wist niet waar ze geld vandaan moest halen zonder baan.
Ze hield Xenia langzaam in het water en maakte haar schoon van top tot teen.
Toen ze klaar was maakte ze de doek vast om Xenia zodat het een luier werd.
Ze glimlachte en deed daarna de kleertjes van Xenia aan die ze had meegenomen uit haar huis van de poppen.
De kleren werden langzaam aan wel erg klein en Xenia had dus snel nieuwe kleertjes nodig.

Tove zag Kotarou en daarna nikkie en een baby'tje. "Huh?" zei ze zacht en ging naar Nikkie toe. "Wie is dat?" vroeg ze terwijl ze Kotarou nog even negeerde. ( xD )

"O ja jij wist het natuurlijk nog niet." zei ze bevend en snikkend ze keek naar Tove eigenlijk had ze helemaal geen zin om het te vertellen.
Ze zuchte "Dit is Xenia mijn kleine meid." zei ze zacht en keek naar Tove.
Ze knikte en hield Xenia vast in haar armen ze was bang haar te verliezen.
Xenia werd langzamerhand al ouder en ze was een bijzonder meisje.
Ze leerde vooral snel en groeide ook snel het was gewoon een wonder.

Tove keek Nikkie even niet-begrijpend aan, pas na een minuut ofzo snapte ze wat er was. "Ow..." zei ze zacht en keek naar Xenia. "Mag ik d'er is vasthouden?" vroeg ze rustig.

"Ja hoor dat mag wel." zei ze zacht nadat ze eventjes had getwijfeld.
Ze stond op en gaf Xenia aan Tove.
Het was beter dat Xenia aan veel mensen zou wennen dan zou ze niet zo'n moederskindje worden en verlegen.
Ze glimlachte kort dei al snel weer verdween.

Tove keek naar Xenia en glimlachte. "Wat is ze lief..." zei ze toen Xenia haar vinger pakte met haar kleine handjes.

Xenia trok aan het vingertje en lachte.
Ze keek haar mama aan en dacht even waar is papa

"Krijg ik hem nog terug?" vroeg ze zacht aan Xenia en trok haar vinger langzaam weg bij Xenia.

Xenia glimlachte.
Ze keek haar tove aan en dacht wie is dat

Tove keek naar Nikkie en gaf Xenia terug aan haar. "Hoe heet ze eigenlijk?" vroeg Tove zacht.

Kotarou keek even naar de twee vissen. Hij keek op toen hij stemmen hoorde.
Hij zag verderop twee meisjes en een baby. Hij keek weer naar het water en de twee vissen waren verdwenen.
Kotarou zuchtte diep en keek weer even naar de twee meisjes.
Tot zijn verbasing zat het ene meisje in ziekenhuis kleding.
Wat was hier aan de hand? dacht Kotarou.

"rustig maar meiske het is een bekende." zei Nikkie glimlachend toen ze het ritueel zag.
Ze merkte toen dat ze haar schoen daar achter had gelaten.
Ze zuchte ze wou die man eigenlijk nooit meer ontmoeten ze schaamde zich enorm dat ze zomaar weg is gegaan.
"Ze heet xenia." zei ze glimlachend toen ze de vraag had gehoord van Tove.

Ze had best wel honger.
Haar maagje knorde en ze keek smekend naar nikkie.

"Nou oke meiske." zag ze toen ze de smeekende Xenia zag.
Ze grinnikte het leek wel alsof ze aanvoelde dat Xenia honger had.
Ze trok haar shirt omhoog en gaf Xenia wat borstvoeding.
Ze merkte alleen niet dat Kotarou meekeek.

Ze dronk genoeg en hield daarna op.
Ze was best al wat gegroeid maar nu viel de kleine meid in slaap.

Nikkie glimlachte en trok haar shirt weer omlaag.
Het zonnetje scheen nog mooi en het was ook een mooi zomerweertje.
Ze slaakte een zucht en verwachte dat iemand eraan kwam.
Iemand die ze teleur had gesteld.
"Hallo?" vroeg ze onzeker naar het geluid toe.

Kotarou keek verbaasd naar Nikkie en de baby. Toen ze haar shirt omhoog trok keek Kotarou snel weg.
Hij rolde even met zijn ogen en gooide een steentje in het water.
Hij gooide daarna nog wat korreltjes brood in het water voor de vissen.

Jirou kwam aanlopen .
Hij liep naar nikkie en legde de schoen achter haar neer met een briefje op.
Het spijt me als ik je teleur heb gesteld maar kom je even naar het strand.
Stond erop.
Daarna liep hij snel maar geruisloos weg

Opeens merkte Nikkie een jongen op ze schrok enorm.
"Euhm sorry." mompelde en liep met Xenia in haar armen naar de jongen toe.
"Sorry dat je dat moest zien ze heeft namelijk ook eten nodig net als jouw jongenman." zei ze grinnikend en er verscheen twee lichtroze plekken op haar wangen.
Ze bloosde enorm en liep eventjes naar een winkel waar een enorme lolly te koop was.
Ook waren er wat kleertjes en luiers te koop die ze brood nodig had.
Ze liep naar de jongen met de tas in haar hand en met de lolly in haar mond.
"Euhm poow pouw." mompelde ze met de lolly in haar mond.
Ze legde de tas neer ze pakte het stokje met de lolly daaraan uit haar mond en hield het voor Kotarou.


(ze heeft niet het lekkerste in haar mond maar de stok XD)

Bella kwam aanlopen.
Ze zag nikkie tove en baby en een jongetje.
"Hey hoe is het"zei ze

Tove keek op toen ze bella hoorde. "Hoi, en valt wel mee." zei Tove en glimlachte.

"Met mij ook en met jou nikkie"zzei ze.
Toen merkte ze de baby op.
"oooooo die is zo lief"zei ze

Nikkie glimlachte toen ze Bella hoorde.
Ze gaf de lolly aan Kotarou en liep daarna met de tas en de baby in haar armen onhandig naar de plaats waar ze eerst was.
Ze merkte dat haar schoen die ze verloren had op die plek stond.
Raar keek ze ernaar toen ze dichterbij kwam merkte ze het papiertje op.
Ze wist meteen van wie het was ze slaakte een zucht ze moest er maar gewoon heen gaan.
Ze deed de schoen aan en onhandig liep ze weg.
"Ik moet eventjes ergens heen." zei ze zacht.
Na een seconde liep ze terug ze vertrouwde de mensen die hier waren wel heel erg om haar kleintje bij hen te laten.
Ze dacht nog eventjes na en deed het toen maar niet en liep dus met Xenia en de tas weg naar het strand.